Antwoorden

Al tijden stond de afspraak in mijn agenda, we pasten het moment nog een keer aan, dus onverwacht is het vanavond tijd voor mijn interview bij het radioprogramma Over Poëzie en Muziek van dichters Sabine Kars en Mas Papo. Via een zijingang laat Mas me binnen in het dorpshuis, waar in de studio van de lokale omroep het programma opgenomen wordt. Ik geef de technicus en de andere gasten een hand en ga zitten op een kruk. Maanden geleden stuurde ik New York Morning van Elbow door en ineens klinkt het lied in mijn koptelefoon, Mas en Sabine glimlachend tegenover me, ook met koptelefoons op, voor ze op tafel liggen A4’tjes met tijden tot op de seconde.
‘Dertig seconden’, zegt de technicus. Ik lees mijn gekozen songtekst in de verwachting er iets over te moeten zeggen. ‘Tien’. Een rode lamp gaat aan, en ik hoor mijn stem antwoord geven. Eén antwoord, terwijl er bij elke vraag drie mogelijke antwoorden door mijn hoofd gaan. Maar ik praat tenminste. Er is tijd voor een gedicht, meer vragen, nog een gedicht, ik hoor mijn stem niet meer maar kies razendsnel antwoorden terwijl de rode lamp maar brandt. Dan hoor ik ineens een ander lied, zet ik mijn koptelefoon af. Hij is vochtig.